تحلیل تأثیر تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی روانشناختی

امروزه توانمندسازی به صورت فزاینده­ای به عنوان یک استراتژی بنیادی مدیریت که به توسعه و موفقیت سازمان کمک می­کند، در محیط چالش­برانگیز و رقابتی کسب­وکار به کار گرفته می­شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش دو متغیر تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی روانشناختی می­باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان مجتمع سپاهان باتری (۲۵۰ نفر) تشکیل داده­اند. نمونه­ای ۱۸۰ نفره به روش طبقه­بندی تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده­ها، از پرسشنامه تناسب فرد-شغل و فرد-سازمان غیررسمی (ابعاد سازگاری ارزش و سازگاری اهداف) وگل و فلدمن، پرسشنامه تناسب فرد-سازمان (ابعاد سازگاری شخصیت و سازگاری محیط کار) اسکروگینس و پرسشنامه­ توانمندسازی روانشناختی حاتمی و دستار استفاده شده است. به منظور بررسی روایی پرسشنامه از روش روایی محتوا و روایی سازه و جهت بررسی پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج گویای روایی و پایایی مناسب پرسشنامه­ها می­باشد. تحلیل عاملی تأییدی و مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم­افزار amos انجام شد. یافته­های پژوهش حاکی از آن است که بین میزان تناسب فرد-سازمان و توانمندسازی روان­شناختی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. تأثیر تناسب فرد-شغل بر توانمندسازی مورد تأیید قرار نگرفته است.